Kapłan wśród umierających w szpitalu. Jak pomieści w sobie tyle ostatnich oddechów. Tajemnica. Tak, wielka tajemnica wiary.
Noszę nosze
co tam dzisiaj
gdy przed
chwilą
z tobą
ostatni
oddech
wciągam
niebo
ks. Jerzy Hajduga
Drzwi zamknięte
Nawet wtedy, gdy tymi zamkniętymi drzwiami jest nasze serce. Właśnie wtedy – Jezu – wchodź dniami i nocami. Nam też spokojniej przy Tobie. Nie zasypiasz w połowie zdania, tylko słuchasz i słuchasz…
Jezus przez zamknięte drzwi
już tylko cudem
kładzie się
obok
Autor: Jerzy Hajduga
Świątynia ołtarza i sceny
Taką świątynią jest kościół p.w. Przemienienia Pańskiego w Drezdenku. U góry ołtarz, w podziemiach scena. Od siedmiu lat scena Teatru Kotłownia – z gołymi cegłami i widocznymi rurami po wielkim piecu, który ogrzewał kościół. Iście krakowski klimat moich wspomnień, nawet z dziecięcych lat.
Rozpoznać w żebraku siebie
Ulica sceną, przechodnie publicznością. Młodzi i starzy, rodzice i dzieci – tańczą, fikają koziołki, robią, jakie chcą miny, śpiewają i grają wcale nie byle jak i wcale nie na byle czym.
Tą samą łzą
W szpitalu pożegnałem pobożną parafiankę. Tą samą łzą, którą się wita i żegna. Którą zaczyna się żyć i nie ma końca. Łzą radości.
Bóg podpowiada
ale pożegnaj no
wiesz kogo
do spotkania
u mnie
Autor: ks. Jerzy Hajduga