Strona autorska Jerzego Hajdugi. Nowe wiersze i blog autorski.
Rok temu, też pamiętasz, pierwsza fala pandemii. Drzwi kościołów i domów zamknięte. Ledwo uchylone dla pięciu osób. Pamiętam młodą parę błagającą o chwilę dla siebie w świątyni. Nie zapomnę liturgii Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku bez udziału wiernych. Trzecia fala przyspiesza, realizują się czarne scenariusze.
Szpital w Drezdenku przemieniony na covidowy. Przed posługą trzeba się ubrać w odpowiedni strój zabezpieczający przed zakażeniem wirusem. Pamiętam pierwsze wejście w takim „kosmicznym” ubraniu. Prowadziła mnie pielęgniarka, która również była nie do rozpoznania, oznajmiając chorym moją obecność słowami: „Ksiądz idzie”.
Ludzie bardzo się zmieniają, zresztą ja też. Wszyscy wyjdziemy z tej pandemii zmienieni. Czy bliżej Boga? Boję się, że nie.
widziałem cię na moście
zakochanych tak
to byłem ja
tyle łez po kątach
wyciągam jedną
jedyną
ty bosa bez pantofelka
moja noga
w nim
łamiemy się
co znowu upadło
podnosimy
znowu ty
do rany
przyłóż
noce nocują
sny się
snują
zostaję przy
nocnym
świetle
Autor: Jerzy Hajduga
– A moje siwe myśli wciąż skaczą po głowie.
– I moje za nic nie chcą się ustatkować.
Ludwiku, pamiętasz te nasze dialogi?
Jeszcze pogadamy, do zobaczenia…
Ludwik Lipnicki (1947–2021)
