Tą samą łzą

W szpitalu pożegnałem pobożną parafiankę. Tą samą łzą, którą się wita i żegna. Którą zaczyna się żyć i nie ma końca. Łzą radości.

ale pożegnaj no
wiesz kogo

do spotkania
u mnie

Autor: ks. Jerzy Hajduga

Taki stan

Poczuć się wniebowziętym i uskrzydlonym. Lubię taki stan i często tak mam. Przed napisaniem wiersza i po napisaniu. Lot trwa, niech trwa.

Dzisiaj byłem blisko ziemi, za blisko. Wiersz dopomógł, uniósł mnie własnymi siłami.

nawet motyl ze mną
w lustrze pokazuje
skrzydła

aż się boję poruszyć
odlotu bez
ciebie

Autor: Jerzy Hajduga

Powoli, zatrzymać się, zwolnić tempo i dopiero wtedy można dostrzec wszystkie cuda natury. Ja tak mam. Do mety zawsze zdążymy.

się zbliżam a ona
nie chce tak
blisko

Winniczek na kawałku liścia, ja na kawałku podłogi. Liść maleńki, mój pokój też.

Ślimaczymy się cały wieczór. Tak blisko, że niemal przestaliśmy spacerować.

Kto pierwszy przystanął. A kto był drugi. Przez ułamek sekundy.

No i gości mam śmiałych i przecudnych. Chowają się pod szafą i na kredensie,

w akwarium i w słoiku. Aż boję się poruszyć, by nie spłoszyć

towarzystwa. Cały w skowronkach.

AUTOR: Jerzy Hajduga