Cudowna radość szpitalna: Odpocząć od cudu

Odpoczynek od cudu staje się paradoksalnym trwaniem w cudzie życia i cudzie śmierci, gdyż jedno z drugim rozmawia, naprzemiennie. I nie można rozróżnić, gdzie życie, gdzie śmierć, gdzie choroba, a gdzie zwyczajna radość z życia – pisze Michał Piętniewicz w recenzji tomiku Odpocząć od cudu.

Czytaj dalej “Cudowna radość szpitalna: Odpocząć od cudu“ →

Żeby tylko zdążyć

Telefon ze szpitala, trzeba biec do chorego. Ale jak tu biec, gdy trzeba ostrożnie iść. Pod nogami lód i pada śnieg. Biel jak opłatek. Czarne tylko buty, przy nich plącze się trochę czarnej sutanny. Żeby tylko zdążyć.

Czytaj dalej “Żeby tylko zdążyć” →

Wewnętrzne rozmowy

Nowe wiersze Jerzego Hajdugi rzucają wyzwanie poezji egotycznej, skupionej na naskórkowych wrażeniach, rozgadanej o udrękach artykułowanych przez znękany lub efektownie udający znękanie podmiot – pisze Piotr Wiktor Lorkowski w recenzji tomu Uważaj na siebie.

Czytaj dalej “Wewnętrzne rozmowy” →