Książka Powieki wieków zawiera 30 premierowych wierszy Jerzego Hajdugi.
Powieki wieków, Poznań 2012, stron 38.
Redakcja: Jarosław Borowiec, Karol Francuzik
Korekta: Anna Borzeskowska
Partner wydawniczy: NowaPracownia.pl
Patronat medialny: Pro Arte, LepszyPoznan.pl
Cena egz. 15 PLN
Dystrybucja i sprzedaż książki Powieki wieków: 600 081 737
E-mail: kontakt@jerzyhajduga.pl
O książce:
Jak radzić sobie z przemijaniem i bezradnością wobec śmierci? Jerzy Hajduga pisze o chorobie i odchodzeniu matki czule, poruszająco, ale bez sentymentalnego pocieszenia. Wspominając przeszłość, ucieka przed melancholią w codzienne teraz. Starzenie się opisuje bez złudzeń i bez patosu. Ufa czytelnikowi i jego poczuciu humoru. Jest w tym tomiku wiara, ale nie ma w nim pewności.
[Marcin Jaworski]
Jego wiersze są niby okruchy codzienności – zapisane kilkoma słowami, w kilku wersach, gdzie każde słowo ma swoją wagę. Tak słowo w tekście, jak i każdy wiersz jest ważny, nieprzypadkowy. Dzieje się to tak samo, tak celowo, jak komponowanie witrażu z niewielkich, pozornie nieważnych kolorowych szkiełek. Bo właśnie z witrażem można porównać tę poezję, tę całą twórczość.
[Ludwik Lipnicki]
W poezji Hajdugi często powraca motyw muru, który dzieli ludzi od siebie, od Boga, od wszelkich idei czy wartości moralnych. On sam kreuje siebie jako tego, który mozolnie wybija dziury w tym murze, aby dotrzeć do człowieka, poznać jego rozterki, podać dłoń, pocieszyć. W ostatnich tomikach często wraca motyw śmierci, jak sądzę przede wszystkim, dlatego że Jerzy Hajduga jest kapelanem w drezdenckim szpitalu, a więc to on niesie otuchę umierającym.
[Krystyna Kamińska]